/چقدر شبیه بوف کور شده ای دایی!/ از هزاران کسی که می نویسند تنها آن هایی لقب نویسنده می گیرند که کلماتشان حتی پس از مرگ کاتب، نمی میرد و دست به دست تاریخ را تجربه می کند. می شود شهریار بهجت تبریزی که وقتی دلش می خواهد مدیحه ای برای رئیس بانک کشاورزی سبزوار یا آقای موسوی اردبیلی بسراید تکیه می دهد به مخده ها و کنار سماور نیکلای یک ...